मैत्रिणीची व्यथा

आज एका मैत्रिणीचा फोन आलेला. बर्‍याच दिवसांनी. ती पण बिझी आहे सध्ध्या, अन मी पण! निदान, मी खूप बिझी आहे, अस मी सांगते तरी!! म्हणजे हल्लीच ठरवल की अस सांगायच.

I hardly get time for my own things, you knowऽऽऽऽ ! कप्पाळ!!

पण काय करणार?? आयटीसारख्या क्षेत्रात आहे अन बिझी नाही म्हटल , म्हणजे समोरची व्यक्ती, अगदी काय ध्यान आहे अश्या नजरेने बघते असा काहीसा अनुभव! त्यापेक्षा खूपच बिझी आहे अस म्हटल, की समोरच्या व्यक्तीला जरा पटत असाव, की असेल बुवा आयटीमधली! माझ्या शेजारणीला पण मी बिझी असण्याच कौतुक! नसले तरी!! आम्ही कधी गप्पा मारत उभ्या असलो, अन तिच्या बहिणाबाई तिला भेटायला म्हणून आल्या तर त्यांना ती लग्गेच सांगणार, अग आजच दिसतेय ही तुला, नाहीतर इतकी बिझी असते!! आता असे बरेच 'आज' बहिणाबाईंनी माझ दर्शन घेतलय म्हणून ठीकेय!! असो। तर गाडी मूळ मुद्द्याकडे आणूया.

तर, मैत्रिणीचा फोन आलेला, अन खूपच उदास अन डिप्रेस्ड वाटली... काय झाल विचारल्यावर, म्हणाली, ऑफ़िसमधे पॉलिटिक्सचा त्रास होतो आहे... मजा म्हणजे त्रास देणार्‍या पण स्त्री सहकारीच!! इतका वैताग आला हे ऐकून! मैत्रिण सरळ, साधी आहे माझी, खरच। आत बाहेर अस काही नाही, छक्के पंजे फ़ारसे पटकन लक्षात येत नाहीत, येई पर्यंत वेळ निघून गेलेली असते. कामात चोख, म्हणून पाट्या टाकणार्‍यांच्या मते शिष्टच आहे!! हे कोड काय आजता गायत उलगडलेल नाही बुवा मला!! कामात चोख असण हे शिष्टपणाच लक्षण आहे?? नेहमीच टिपिकल गॉसिपिंग नाही, तसल्या गोष्टीत फ़ारसा इंटरेस्ट नसतोच तिला कधी, आणि मुख्य म्हणजे कोणाच्याही पुढे पुढे करायला जमत नाही तिला.

आणि म्हणाली, इथेच घोड पेंड खातय सध्ध्या!! त्रास देणार्‍या स्त्री सहकार्‍यांपैकी एक जण जरा सिनियर कामामधे, अन दुसर्‍या दोघी तिच्या पिट्टू!! पण सध्ध्या सिनिअर बाईंना हिच्यामुळे जरा स्पर्धा!! अर्थात अस काही हिच्या मनातही नव्हत। आणि मैत्रिणीचा स्वभाव माहित असल्याने, मी याबाबतीत १००% खात्री देऊ शकते! ते सगळ तिथूनच आलय. त्यामुळे सध्ध्या जोरदार आघाडी विरुद्ध एकटी उभी आहे!! बर, तक्रार तरी काय करणार? अस काहीच नाही की जे ती प्रूव्ह करू शकेल... पण त्यांच्या वागण्याच्या पद्धतीचा नाही म्हटल तरी त्रास हा तिला होतोच!! आणि पुन्हा त्यांच्याइतक्या क्षुल्लक पातळीवर ती उतरूही नाही शकणार.....

मी तरी तिला ह्या असल्या लोकांकडे दुर्लक्ष करायचा सल्ला दिलाय, पण डोळे उघडे ठेवून। जिथे जमेल अन गरज असेल तर, तडाखा दिल्याशिवाय रहायच नाही. स्वत: तर कोणाच्या वाटेला विनाकारण जात नाही ना? मग? इतर कोणी आपल्या वाटेला जाणार असेल, तर कधी कधी अरेला कारे म्हणण प्राप्त आहेच. मैत्रिणीच काम चोख आहे, हीच तिची सगळ्यात मोठी जमेची बाजू. अंगी गुण असतील तर व्यक्ती चमकल्याशिवाय राहणार नाहीच. हळूहळू मैत्रिणीची दखल ऑफ़िसात घेतली जातेय अन नेमक हेच खटकतय वाटत या दोघी तिघींना. का?? ते नाही ठाऊक.

कधीतरी मैत्रिणीला 'खटासी व्हावे खट, नटखटासी नटखट' हे धोरण स्वीकारावच लागेल मात्र. मी हे सांगितलय तिला. पाहू, म्हणाली.

तुम्हाला काय वाटत यावर??